آسمان گم گشته سنگی در بیـابان شما            دسـت مهرومه گره خورده به دامان شما

سفره داران ملاحت باهمه شـور افکنی            شـورها دارند بـر سر از نمکدان شما

روح میجوشدزخاک ومرده می آیدبه رقص            بس که می ریزدمسیح ازلعل خندان شما

نی عجب جوشد اگر از دیدۀ خـورشیدآب            گر فتد عکسی در آن از دُرّ دندان شما

گـردن فردوس خم در پیش بذل دستتان            خــازن جنّــت یکی از مستمندان شما

هـستی عالـم بود مشتی زخاک راهتان            ای تمام عالــم هســتی بــه قربان شما

مـی توان با گوشۀ چشمی مسلمـانم کنید           ای سلیمان باهمه حشمت مسلمان شما

موسی عمران قدح نوش شراب نیلتان            عیــسی مـریم شده محتاج درمان شما

پیشتر از بودن خود بــا هـمه زیباییش             بوده جــنّت عـاشق دیـدار سلمان شما

از نـــزول آیــۀ بــرداً ســلامـاً پیــشتـر            بوده صحرای وسـیـع دل گلستان شما

دین به جزمهرشما آل محمّدنیست،نیست            غیرازاین کفراست گویم هرچه درشان شما

کیست«میثم»تاکه دراوصافتـان خواندغزل            ای دوصدجبریل طوطیّ غزلخوان شما